خاطره چهارم توصیه به وحدت و همدلی جامعه

خاطره

توصیه به وحدت و همدلی جامعه

 

 

یکی از خواسته های آیت الله نویسی از مردم دلیجان وحدت وهم دلی بیشتر بود. به طور مثال، او پیوسته از اعضای هیات های امنای مساجد و هیات های عزاداری می خواست که با همدیگر متحد و منسجم شوند و فقط یک هیات عزاداری را تشکیل دهند. ایشان در سال 1363 یا  1364 مسئولان هیات ها را خواست و درخواست خود را مطرح کرد. بنده در آن سال ها، در هیات عزاداری  مسجد امام حسن مجتبی علیه السلام مداح و نوحه خوان بودم. در آن سال، خواسته ی ایشان محقق شد؛ اما در همان زمان با کارشکنی هایی توسط افراد مختلف روبرو گردید.

 

 

افرادی به بهانه های واهی، اجازه ی ادامه این کار را نمی دادند. مثلا معتقد بودند که یک صف طولانی، قابل کنترل نیست و سیستم صوتی نیز پاسخ گوی نیاز مردم نخواهد بود.متاسفانه این اتحاد و انسجام  در سال های بعد نیز محقق نگردید؛ و به فراموشی سپرده شد.

 

اکنون می توان پرسید چگونه است که یک میلیون نفرمردم شهرزنجان ، در حسینیه ی اعظم این شهر و خیابان های اطراف آن جمع می شوند و تحت یک بیرق و در قالب یک دسته عزاداری و با مداحی یک نفر نوحه خوان عزاداری می کنند؟ این اتحاد و هم دلی مردم زنجان،  برکات عظیم و منافع مادی و معنوی بسیار زیادی به دنبال داشته است که شرح آن در این مقال نمی گنجد. محرم و صفر است که اسلام را زنده نگه داشته است؛ پس هدف ما از عزاداری ها حفظ دین است. دشمن، وحدت مردم زنجان را در قالب یک دسته عزاداری ببیند؛ می لرزد و وحشت می کند؛ تفرقه را ببیند حریص 

 می شود و طمع می ورزد. زیبنده نیست که در شهر دلیجان و سایر شهرستان های اطراف آن هر یک از مساجد، حسینیه ها، تکایا و ... دسته عزاداری مخصوص به خود را داشته باشد . پیامبر اکرم فرمود: یدالله مع الجماعه؛ یعنی دست خدا همرا جماعت است. نه در تشتت و پراکندگی.     ر