خاطره بیستم - در دسترس بودن
--خاطره بیستم –
در دست رس بودن
یکی از صفات پسندیده وخوب این است که انسان ها به سهولت در دست رس باشند .یعنی مردم بتوانند مشکلات خود را با آنان مطرح کنند. مرحوم حاج آقا نویسی این خصلت را دارا بود. به محض این که تلفن ایشان زنگ می خورد؛ به سرعت گوشی را بر می داشت و کسی را پشت خط ، معطل نمی کرد. فردی که سوالی را مطرح می کرد، از برخورد ایشان خوشش می آمد و دوست داشت که هر وقت سوالی برایش پیش می آید؛ در اسرع وقت سوالش را بپرسد. چند بار از ایشان شنیدم که گفت: از اول صبح تا آخر شب، مردم تلفن می زنند و سوالات شرعی می پرسند؛ من همیشه، پاسخ گوی سوالات آنان هستم.
این جانب نگارنده ی این سطور هرگز ندیدم که ایشان بر روی درب ورودی منزل اش ، نوشته باشد از ساعت فلان تا ساعت فلان مراجعه کنید. در این جا مناسب است که دستور و فرمایش امام زمان علیه السلام را در این زمینه یادآوری کنم.
امام زمان علیه السلام به آیت الله العظمی سید ابوالحسن اصفهانی ره که پیش از آیت الله العظمی بروجردی ره مرجع تقلید شیعیان جهان بود کتبا دستور فرمودند که:
ارخص نفسک، واجعل مجلسک فی الدهلیز، واقض حوائج الناس، نحن ننصرک.
در سال 1349 قمری ، فرزند ایشان حجت الاسلام والمسلمین سید حسن اصفهانی ، در صف نماز جماعت و بین نماز مغرب و عشاء در نجف اشرف به شهادت رسید. این جنایت، احتمالا، توسط مزدوران استعمار انجام شد. آیت الله العظمی سید ابوالحسن اصفهانی رحمه الله علیه از شدت تالم و تاثر تصمیم گرفت مردم را ترک کند و گوشه ی انزوا اختیار نماید. مرحوم شیخ محمد کوفی که از اولیای الاهی و دارای مقام تشرف بود ؛ به دستورامام زمان علیه السلام نامه ای را برای آیت الله العظمی سید ابوالحسن اصفهانی آورد. امام زمان علیه السلام در آن توقیع، جملاتی را فرمودند که در فوق به آن ها اشاره گردید .
ترجمه ی آن چنین است: خودت را به راحتی در اختیار مردم بگذار، و محل نشستن خود را در دهلیز خانه قرار ده، و حوائج مردم را برآور، ما تو را یاری می کنیم.
برای آگاهی بیشتر از نامه امام زمان علیه السلام می توانید به کتاب سراج المعانی، ص244 و یا به کتاب دیداری با ابرار مراجعه فرمایید. در پایان یادآوری می کنم که در گذشته های دور ، خانه ها دارای یک هشتی بود که میهمان، بلافاصله پس از ورود به خانه، وارد این قسمت می شد. به این قسمت از خانه دهلیز می گفتند.
