خود خدا اینگونه میگوید: « وَلَقَدْ وَصَّیْنَا الَّذِینَ أُوتُواْ الْکِتَابَ مِن قَبْلِکُمْ وَإِیَّاکُمْ أَنِ اتَّقُواْ اللّهَ ( نساء 131)

این تقوی الهی چیست که واعظان پند خود را چون افطار که بزرگان باخرما شروع میکنند، با آن شروع میکنند؟

هزار وچهارصد سال در همه نماز های جمعه، هم در خطبه اول وهم  در خطبه دوم امام جمعه ابتداء کلام می گوید: «اوصیکم عبادالله ونفسی بتقوی الله

قبل از هرکلام « اوصیکم بتقوی الله » گفته میشود. امیرالمومنین(ع) ساعاتی قبل از وقوع امر شهادت، حسنین علیهماالسلام را نزد خود می خوانند وباز «اوصیکم بتقوی الله وصیت به انتها نرسیده بازمی شنوند: «اوصیکم و جمیع ولدی و اهلی و من بلغه کتابی بتقوی الله

سرّ این جمله کجا خوابیده که هر بزرگی در آستانه رسیدن میقات الهی که مهمترین لحظه برای گفتن مهم ترین وصایا وکلمات است اول وقبل از هرچیز فقط میگوید « اوصیکم بتقوی الله

از کلام ائمه که بگذریم باز دیگران ودیگران هم تکرار کردند « اوصیکم بتقوی الله

حضرت یعقوب(ع)وقتی می خواهد از پسران عهد بگیرد میگوید « اوصیکم بتقوی الله و بحبیبی یوسف»اول تقوای الهی را گوشزد میکند سپس دلبندش یوسف راسفارش!

حتی در جایی خواندم عبدالملک مروان این خلیفه ملعون اموی تنها برای پیشبرد اهداف شوم خود میگوید« اوصیکم بتقوی الله و إکرام حَجاج(بن یوسف).» وبا جمع ای اضداد باهم، فتنه ای را سامان میدهد که بماند...

یعنی حتی دشمنان خداواسلام هم فهمیده اند منافع خود را تحت عنوان « اوصیکم بتقوی الله » این جمله سترک ،میتوانند بدست آورند.

مولاناهمدر ابتدای وصییتش میگوید: « اوصیکم بتقوی الله

یک عارف یک مرشد ومربی هم اولین نظرش همین « اوصیکم بتقوی الله »است.

نمیدانم توانستم بزرگی این تقوای الهی را شفاف سازی کنم یا نه؟

حال تقوی الهی چیست؟

تقوی از نظر امام خامنه ای:

تقوی از ریشه «وقی» حالت خویشتن داری، هوشیاری و پرهیزمند بودن است مانند هوشیاری و مراقبتی که راننده در جاده دارد یعنی حرکت همراه با مراقبتی که اگر لحظه ای از آن غفلت شود حادثه می آفریند.

اکثر مفسرین برای تقوی مراتب قائل اند (از جمله علامه طباطبائی، آیه الله جوادی آملی و رهبر معظم انقلاب درتفسیر آیات اوایل سوره بقره و…) اولین مرتبه تقوی حفظ فطرت اولیه است که حقیقت جو و حقیقت خواه است و فجور و تقوی به او الهام شده. این انسان حقیقت خواه که خود را رها نکرده تا در جاذبه مادی زمین سقوط کند. وقتی با پیام خدا و رسولانش مواجه می شود، سر تعظیم فرود آورده و تسلیم می شود.