خاطره سی و پنجم - خواندن نماز غفیله

خاطره سی و پنجم 

خواندن نماز غفیله      

 .

در کتاب وسائل الشیعه ج 8 ، ص 121 روایتی آمده است که بر خواندن نماز غفیله تاکید نموده است.

یزید بن معاویه پس از آن همه جنایاتی که مرتکب شد؛ نزد امام زین العابدین علیه السلام آمد و گفت: می خواهم توبه کنم؛ چه کنم تا گناهانم بخشوده شود؟ امام چهارم به او فرمود: برو دو رکعت نماز غفیله بخوان. حضرت زینب علیها سلام، به امام چهارم عرض کرد: پسر برادرم ؛ با گناهانی که او کرده است چگونه با خواندن دو رکعت نماز غفیله بخشوده می شود. امام چهارم فرمود: او هرگز موفق به توبه و خواندن نماز غفیله نخواهد شد.

در باره ثواب این نماز آمده است که هر کس بین نماز مغرب و عشا دو رکعت نماز غفیله بخواند آن چه سوال کند خداوند به او عطا می نماید.

کلمه غفیله از مصدر غفلت گرفته شده است ؛ وعلت این که آن را غفیله می گویند این است که در ساعت غفلت (بین مغرب و عشا) خوانده می شود؛ زیرا معمولا در این ساعت شیطان سعی می کند افراد را از یاد خدا و فضیلت وصف ناپذیر نافله غافل کند.

مرحوم آیت الله نویسی بدون استثنا همیشه بین نماز مغرب و عشا نماز غفیله می خواند. ایشان کلمات نماز غفیله را به صورت شمرده و با صدای بلند ادا می کرد و حاضران نیز از او الگو می گرفتند و هم زمان با او نماز غفیله می خواندند. در طول سال های طولانی، هرگز ندیدم که نماز غفیله ایشان ترک شود. نماز غفیله ، نمازی مستحب و نوعی نماز حاجت است. چندی پیش ، یکی از ناشران قم، کتابچه ای کوچک - به اندازه کف دست - را چاپ کرده بود که در آن کیفیت خواندن 222 نماز مستحبی را تشریح نموده بود.