خاطره چهل و یکم - عدم رو در بایستی در بیان احکام
خاطره چهل و یکم
عدم رودربایستی در بیان احکام
در یکی از روزها برای ادای نماز ظهر و عصر به مسجد صاحب الزمان علیه السلام رفتم. من در خانه امان وضو گرفته بودم. افرادی دیگری هم که به مسجد می آمدند؛ وضو داشتند. فردی وارد مسجد شد و به حاج آقا نویسی گفت: آب قطع شده است.
پیرمردی به نام حاج آقا همایون رضایی که اهل عبادت بود؛ همیشه در صف اول نماز حضور داشت؛ و از نظر سن و سال، شاید سی سال از حاج آقا نویسی بزرگ تر بود؛ به آن شخص تازه وارد گفت: اگر آب قطع شده، تیمم کن.
حاج آقا نویسی فورا و بدون رودربایستی فرمود: (خیر، الان وقت ظهر است. تا غروب آفتاب وقت داری که وضو بگیری و نماز بخوانی. اگر آب قطع شده، صبر کن. دو یا سه ساعت دیگر آب، وصل می شود. اگر الان با تیمم نماز بخوانی؛ نمازت باطل است).
در یکی از جلسات مهم، که نماینده ی محترم مجلس شورای اسلامی در مسجد جامع دلیجان سخنرانی می کرد؛ آیه شریفه ی « کشجره طیبه اصلها ثابت و فرعها فی السماء» را اشتباها و پس و پیش خواند. حاج آقا نویسی فورا و بدون رودربایستی شروع به خواندن آیه ی قرآن کرد؛ و اشتباه نماینده ی مجلس را تصحیح نمود.
