خاطره چهل و نهم چگونگی تشویق کردن

چگونگی تشویق کردن 

یکی از شیوه های مدیریت مطلوب این است که باید افرادی که کار مثبتی انجام می دهند مورد تشویق قرار دهیم. و تشویق کردن نیز فی المجلس باشد؛ یعنی به طور سریع ، و در همان جلسه انجام گیرد. در جلسات مختلف ، کسانی که به دلایل مختلف موجبات رضایت و خوشحالی حاج آقا نویسی را فراهم می کردند؛ حاج آقا نویسی فورا آنان را مورد تشویق قرار می داد. چند نمونه از این ها را مورد اشاره قرار می دهم:

پس از پیروزی انقلاب اسلامی ،حجت الاسلام حاج شیخ علی رضا نظری، جلسه های هفتگی قرائت قرآن را آغاز کرد و این جلسات ، به نوبت در منزل یکی از برادران قاری قرآن تشکیل می گردید. برخی از این برادران در جریان جنگ تحمیلی به شهادت رسیدند. حجت الاسلام نظری به عنوان نماینده مجلس به مجلس دوم راه یافت. پس از آن مدیریت جلسات بر عهده ی حاج آقا نویسی بود. حاج آقا نویسی به نحوه ی قرائت افراد توجه می کرد؛ کسانی که قواعد تجوید و نحوه ی صحیح تلاوت و مخرج حروف را رعایت می کردند؛ با صدای بلند می گفت: « احسنت ».

گاهی جلسات شعر خوانی تشکیل می شد؛ حاج آقا نویسی به کسی که شعر زیبایی سروده بود؛ می گفت: « احسنت» این جانب در روز 15 خرداد 1368 که مراسم ترحیم ارتحال امام خمینی (ره) در مسجد صاحب الزمان(ع) _ مسجدی که ایشان از ابتدای ورود به دلیجان تا پایان 

عمرش در آن اقامه نماز جماعت می کرد _ برگزار گردید

؛ مقاله ای چهار صفخه ای را نوشتم؛ و در آن مراسم خواندم. مقاله ام را با این شعر عربی آغاز کردم:

یا اهل یثرب، لا مقام لکم بها        قتل الحسین فادمعی مدرارا

       والجسم منه بکربلا مضرجوا      والراس منه علی القناه یداروا 

پس از پایان مقاله ام حاج آقا نویسی در سخنرانی اش، در همان جلسه مرا تشویق کرد و تشکر نمود. 

گاهی که حاج آقا نویسی با صدای خیلی بلند کسی را تشویق می کرد؛ در بین دوستان و رفقای مان معروف شده بود که حاج آقا نویسی امروز برای تشویق فلانی« احسنت » بزرگ را بر زبان آورد. (احسنت مسره ؛ به کسر میم و تشدید سین مفتوح و فتح راء  ، یعنی احسنت بزرگه). احسنتی که خیلی بزرگ است.