خاطره چهل و ششم تاکید بر حرام بودن غش در معامله

 

 خاطره چهل و ششم

تاکید بر حرام بودن غش در معامله

 

     مرحوم آیت اله نویسی بر حرام بودن غش در معامله تاکید زیادی می کرد . و در فرصت های مناسب برای  مردم دلیجان مضمون جملات و مطالب زیر را بیان می کرد :

     ( برادرها و خواهر ها ، دلیجان در بین راه تهران به جنوب کشور قرار دارد و روزانه صد ها هزار تن از این شهر عبور می کنند . برخی از آنان در دلیجان توقف می کنند و کالا ها و اجناسی خریداری می کنند . مواظب باشید غش در معامله نکنید . پولی که از این طریق به دست می آورید حرام است . اموال خودتان را با مال حرام مخلوط نکنید . برخی از افراد، وقتی که میوه ای را در داخل جعبه می چینند؛ میوه ریز را در ته جعبه، و میوه درشت را در بالای جعبه قرار می دهند. اگر کسی میوه های درشت را دید و پسندید و خریداری کرد ،  این معامله ، معامله ای ای مخلوط به حرام است . هرگز به خاطر مبلغی جزئی که میخواهید  به آن برسید ؛ اموال خودتان را مخلوط به حرام نکنید).

     مرحوم حاج آقا نویسی مثال دیگری را نیز مطرح می کرد و می فرمود :

     ( اگر فروشنده ای لامپ و چراغی را در ویترین مغازه اش روشن کرد و جنسی را مرغوب و عالی معرفی کرد و مشتری هم به همین دلیل جنسی را خریداری کرد ، اگر مشتری جنس را به خانه اش برد و فهمید که مرغوب نیست و کلاه سرش رفته است؛ به این عمل می گویند غش در معامله . انجام این عمل حرام است و پولی که به دست می آید نیز مخلوط به حرام است . کالایی که در ویترین قرار می دهید و کالایی که به دست مشتری می دهید باید از کیفیت و مرغوبیت یکسان برخوردار باشد ).

روایاتی وجود دارد که غش در معامله را حرام دانسته است. برای مطالعه بیشتر « ادامه مطلب» را کلیک کنید.

خاطره چهل و هفتم تاکید بر انجام کارها برای رضای خدا

خاطره چهل و هفتم

تاکید بر انجام کارها برای رضای خدا

 

     مرحوم حاج آقا نویسی پیوسته تاکید داشت .انسان باید هر کاری می کند . قصدش رضای خدا باشد ، یعنی برای رضایت خداوند آن کار را انجام دهد .

هنگامی که حاج آقا نویسی با معلمان سخن می گفت تاکید می کرد که یک معلم می تواند برای تدریس و درس دادن دروس مختلف ، نیت و قصد خود را رسیدن به رضای خدا قرار دهد .

درست است که یک معلم برای گرفتن حقوق ماهیانه تلاش می کند و زحمت می کشد ، اما این مساله ، هیچ منافاتی با این نکته ندارد که هم حقوق بگیرد و هم نیت خود را رضایت خداوند قرار دهد .

 

زنده یاد آیت الله نویسی در حال سخنرانی در دانشگاه

هنگامی که حاج آقا نویسی در دانشگاه حضور می یافت و برای دانشجویان سخن می گفت تاکید می کرد که دانشجویان باید درس بخوانند. و مدرک بگیرند ، اما هدف اصلی خود را رضای خداوند قرار دهند. یعنی همه ی تلاش ، کوشش ، استخدام و مدرک گرفتن خود را در جهت رضایت خداوند متعال قرار دهند .

یاد آوری می کنم که دانشگاه آزاد اسلامی واحد نراق در سال های پایانی دهه ی شصت تاسیس گردید . اولین رئیس آن حجت الاسلام و المسلمین حاج سید مصطفی روحانی فرزند سید ابو الفضل بود . هنگامی که حاج آقا روحانی به عنوان نماینده مجلس شورای اسلامی انتخاب گردید ، حاج آقا نویسی با اهداء یک جعبه شیرینی او را بدرقه کرد .

 

متذکر می گردم این جانب در سال 1371 به دانشگاه آزاد اسلامی واحد نراق پیوستم . دو فقره از عکس های آن زمان را در این پست قرار می دهم .

 

 ایستاده از چپ: آقای دکتر شریفیان_ حمید رضا فتحی سقزچی در تاریخ 2 مرداد1371 آزمون سراسری دانشگاه آزاد اسلامی

 ساختمان دانشکده علوم انسانی دانشگاه آزاد اسلامی واحد نراق، اولین و قدیمی ترین ساختمان این واحد دانشگاهی است که توسط فردی نیکوکار احداث و راه اندازی گردید

 

 از راست: آقای حاجی زاده، دکتر کریم زارع و فرزندش، دکتر محمد مهدی مظاهری، دکتر شریفیان، حمید رضا فتحی سقزچی، زنده یاد سید محمد رضوی در تاریخ 2 مرداد 1371 

حاج آقا نویسی تاکید داشت که حتی اگر به حیوانات غذا می دهید . هدف و نیت شما جلب رضایت خداوند سبحان باشد .

 

قضیه ای  که تعریف  می کنم افسانه نیست ، بلکه واقعیتی است که در  بسیاری از کتاب های تاریخ به آن اشاره شده است .

مسجد سید اصفهان، یکی از وسیع ترین ، زیبا ترین و با عظمت ترین مساجد اصفهان است . در دوران پیروزی انقلاب ، تظاهرات عظیمی در آن برپا می شد؛ و امروزه نیز تجمعات بسیار بزرگ در آن برگزار می شود. .

این مسجد عظیم، توسط حجت السلام سید محمد باقر شفتی ، احداث گردیده است. هنگامی که او این مسجد عظیم را پایه گذاری کرد؛ عده ای از او پرسیدند: ( تو بسیار فقیر و تنگ دست بودی ، چگونه توانستی این مسجد عظیم را احداث کنی)

او در پاسخ گفت :

( زمانی که قحطی آمد و مردم برای زنده ماندن خود گوشت مردار و گوشت گربه و ... را می خوردند . ؛ من هم مانند دیگران از شدت گرسنگی و قحطی در حال مرگ بودم . تمامی آن چه را که پس انداز کرده بودم  . در دست گرفتم و به نانوایی مراجعه کردم؛ تا بتوانم یک قرص نان بخرم . جمعیت انبوهی در جلوی نانوایی تجمع کرده بودند و من پول و پس اندازم را دادم و یک قرص نان خریدم . وقتی که به خانه باز می گشتم سگ ماده ای را دیدم که روی زمین افتاد بود و پستان هایش از شدت گرسنگی خشکیده بود ، بچه هایش هم در حال مردن بودند . من با خود اندیشیدم؛ اگر من بمیرم فقط یک نفر هستم؛ اما این سگ ماده، چندین توله دارد و اگر بمیرد . همه  توله هایش نیز خواهند مرد . بنا بر این برای رضای خدا نان را خرد کردم؛ و در جلوی سگ گذاشتم. ایستادم و نگاه کردم ببینم چه می شود.

 

سگ ماده، نان را خورد؛ و پستانش بزرگ شد؛ و توله هایش شروع به شیر خوردن کردند . در همان لحظه دیدم که سگ ماده سرش را به سوی آسمان بلند کرد؛ و من احساس کردم که این سگ ماده، مرا دعا می کند .

به خانه ام آمدم  و به سمت قبله خوابیدم و پارچه ای روی سرم کشیدم. دعاهایی خواندم و شهادتین را گفتم .

حدود یک ساعتی گذشت . فردی آمد و در زد و پرسید: آیا شما سید شفتی هستید . ؟ گفتم بله .

گفت : من تاجرهستم. یک کشتی پارچه  از هندوستان آورده بودم؛ و نذر کردم؛ اگر به  سلامت رسیدم و پارچه ها را فروختم؛ مبلغ بیست تومان آن را به شما بدهم.

 اکنون آمده ام که نذر خود را اداء کنم؛ و این مبلغ پول را به شما بدهم . من بسیار شگفت زده شدم؛ زیرا بیست تومان پول، مبلغ بسیار هنگفتی بود؛ که هرگز در خواب هم ندیده بودم . از او پرسیدم: با این همه پول چه کنم؟ او پیشنهاد کرد؛ من بخشی از این پول را در بر دارم؛  و مابقی آن را به عنوان  مشارکت در واردات پارچه به خودش تحویل بدهم. یعنی در سود و زیان آن شریک شویم. من این پیشنهاد را پذیرفتم .

آن فرد در هر مرتبه ای که از هندوستان پارچه می آورد؛ مبالغ هنگفتی پول به من می داد.

من تصمیم گرفتم با پول هایی که از این طریق به دست می آورم ؛ در محله ی «بید آباد» زمین های وسیعی را جهت احداث مسجد خریداری کنم؛ بنا بر این مسجد مذکور را از این طریق احداث کردم ).

     من فقط یک قرص نان به سگ ماده ای دادم؛ اما خداوند متعال برکات عظیمی به من مرحمت کرد.

 

برای آگاهی بیشتر از تاریخچه مسجد سید اصفهان و زندگی نامه حجت الاسلام  سید شفتی بر روی (( ادامه مطلب )) کلیک کنید . 

لیست پروژه­ های خیّرین شهر دلیجان

باسمه تعالی

لیست پروژه­ های خیّری شهر دلیجان

ردیف	نام خیّر	سال احداث	پروژه	ملاحظات
2	شادروان حضرت آیت­ الله نویسی	در دو دهه گذشته	کمک به احداث مسجد صاحب­ الزمان(عج)، مسجد جوادالائمه(ع) و پروژه فرهنگی مذهبی امام محمد باقر (ع)

http://www.alghadirdelijan.ir/View.aspx?id=13890815003557منبع

مبارزه با خرافات

خاطره چهل و پنجم

مبارزه با خرافات

     یکی از مسائلی که شادروان حاج آقا نویسی با آن مخالفت می ورزید (خرافات ) بود . مرحوم حاج آقا نویسی در یکی از سخنرانی هایش گفت :

    ( گاهی برخی از خواهران تلفن می زنند و می گویند؛ خروسی دارند که در طول روز می خواند . این خواهر ها می پرسند؛ علت آن چیست ؟ و با این حیوان خانگی چکار کنند ؟ من بارها  گفته ام به این قبیل مسائل توجه و اعتنا نکنید . خروس یک حیوان است و گاهی اوقات می خواهد سحر ها بخواند و گاهی می خواهد در روز بخواند . در این فکر نباشید که اگر خروسی در روز بخواند ، خوش یمن نیست و یا اینکه خبری بد در راه است و این قبیل حرفها ...)

     قبلا هم گفته ام که چون حاج آقا نویسی گاهی اهل مزاج و شوخی بود وقتی که سخنانش به این جا می رسید  در پایان می گفت : ( اگر احساس می کنید که خروس شما ، بی محل می خواند ، می توانید آن را به یک طلبه یا روحانی هدیه بدهید ...).

    وقتی صحبت حاج آقا نویسی به این جا می رسید ، حاضران به شدت می خندیدند .

     در یکی از روزها برای خواندن نماز جماعت ظهر و عصر به مسجد جامع رفتم. جمعیت اندکی حضور داشتند؛ زیرا روز 13 فروردین بود و مردم به سیزده به در رفته بودند .

     مرحوم حاج آقا مصطفی حائری – خدایش رحمت کند – روایتی از پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم  را در دفترچه ام یاداشت کرد که مضمون ترجمه ی آن چنین بود ( به روزهای سال ، نحس نگویید؛ زیرا برای شما نحوست خواهد آورد ).

     حاج آقا حائری توضیح داد که ( اشتباه بزرگی است که مردم فکر می کنند  روز 13 فروردین ، نحس است . اگر نحس است پس چرا حضرت علی  علیه السلام  در روز سیزده رجب متولد گردید) .

     به هر حال مرحوم حاج آقا نویسی و نیز  مرحوم حاج آقا حائری با هر گونه خرافات، مخالفت می کردند.

     این نکته را توضیح دهم که اگر در امر دین خدا ، موضوعی  جدید ایجاد شود ، به این اقدام، بدعت گفته می شود؛ که حرام است .

 روایتی وجود ندارد که گذاشتن دسته گل و تاج گل را بر روی قبر مردگان تایید کند .

 روایتی وجود ندارد که بگوید برای مردگان خود آیینه و تفت بگذارید و شمع روشن کنید .

  این قبیل امور علی الظاهر از غرب و مسیحیت وارد جوامع مسلمان شده است. ما نباید از آنان تقلید کنیم. مکتب اسلام دستورات کامل تر و بهتری را در باره ی تکریم اموات وضع نموده است.

 اگر این قبیل امور به معنای بدعت در دین خدا باشد حرام است .

وظیفه ما مسلمانان است که اعمال ، رفتار و اعتقادات خود را از مرجع تقلید خود بپرسیم و استفتاء کنیم .

رعایت شئونات خاص روحانیت

خاطره چهل و سوم :

رعایت شئونات خاص روحانیت 

چیز هایی هستند که رعایت آنان فقط برای روحانیون مورد تاکید قرار می گیرد . یکی از روحانیون عزیزی که اکنون از اساتید اخلاق حوزه ی علمیه ی قم  می باشد؛ گفت :

(من در سال 1363 ازدواج کردم و خانواده ی زوجه ام در هنگام خرید، به عنوان هدایای ازدواج، یک ساعت مچی برایم خریدند . آن ساعت را به مچ دستم بسته بودم؛ و در جلسات درسی مرحوم آیت الله العظمی مرعشی نجفی شرکت می کردم . آیت الله العظمی مرعشی نجفی ره ، در پایان درس تاکید کرد؛ برای روحانیون مناسب نیست؛ از ساعت مچی استفاده کنند . من به سرعت ساعت مچی را باز کرده و در جیب بغلم گذاشتم . از آن روز به بعد هرگز از ساعت مچی استفاده نکرده ام.

مرحوم آیت الله بهجت رحمه الله علیه به روحانیون توصیه می کرد: ( موی سرشان بلند نباشد بگونه ای که از زیر عمامه بیرون بیاید ).

مرحوم آیت اله مشکینی (ره ) تاکید می کرد: ( روحانیون در ملاء عام چیزی نخورند و به ویژه از تخمه شکستن پرهیز کنند ).

اینها نمونه هایی از شئوناتی است که روحانیت آگاه، به دلیل نقش و جایگاه ویژه ای که در جامعه دارد ، بهتر است آن ها را رعایت کند . مرحوم حاج آقا نویسی جزیی ترین مسایل را رعایت می کرد .

تاکید بر انجام کارها برای رضای خدا

خاطره چهل و هفتم

تاکید بر انجام کارها برای رضای خدا

 

     مرحوم حاج آقا نویسی پیوسته تاکید داشت .انسان باید هر کاری می کند . قصدش رضای خدا باشد ، یعنی برای رضایت خداوند آن کار را انجام دهد .

هنگامی که حاج آقا نویسی با معلمان سخن می گفت تاکید می کرد که یک معلم می تواند برای تدریس و درس دادن دروس مختلف ، نیت و قصد خود را رسیدن به رضای خدا قرار دهد .

درست است که یک معلم برای گرفتن حقوق ماهیانه تلاش می کند و زحمت می کشد ، اما این مساله ، هیچ منافاتی با این نکته ندارد که هم حقوق بگیرد و هم نیت خود را رضایت خداوند قرار دهد .

 

زنده یاد آیت الله نویسی در حال سخنرانی در دانشگاه

هنگامی که حاج آقا نویسی در دانشگاه حضور می یافت و برای دانشجویان سخن می گفت تاکید می کرد که دانشجویان باید درس بخوانند. و مدرک بگیرند ، اما هدف اصلی خود را رضای خداوند قرار دهند. یعنی همه ی تلاش ، کوشش ، استخدام و مدرک گرفتن خود را در جهت رضایت خداوند متعال قرار دهند .

یاد آوری می کنم که دانشگاه آزاد اسلامی واحد نراق در سال های پایانی دهه ی شصت تاسیس گردید . اولین رئیس آن حجت الاسلام و المسلمین حاج سید مصطفی روحانی فرزند سید ابو الفضل بود . هنگامی که حاج آقا روحانی به عنوان نماینده مجلس شورای اسلامی انتخاب گردید ، حاج آقا نویسی با اهداء یک جعبه شیرینی او را بدرقه کرد .

 

متذکر می گردم این جانب در سال 1371 به دانشگاه آزاد اسلامی واحد نراق پیوستم . دو فقره از عکس های آن زمان را در این پست قرار می دهم .

 

 ایستاده از چپ: آقای دکتر شریفیان_ حمید رضا فتحی سقزچی در تاریخ 2 مرداد1371 آزمون سراسری دانشگاه آزاد اسلامی

 ساختمان دانشکده علوم انسانی دانشگاه آزاد اسلامی واحد نراق، اولین و قدیمی ترین ساختمان این واحد دانشگاهی است که توسط فردی نیکوکار احداث و راه اندازی گردید

 

 از راست: آقای حاجی زاده، دکتر کریم زارع و فرزندش، دکتر محمد مهدی مظاهری، دکتر شریفیان، حمید رضا فتحی سقزچی، زنده یاد سید محمد رضوی در تاریخ 2 مرداد 1371 

حاج آقا نویسی تاکید داشت که حتی اگر به حیوانات غذا می دهید . هدف و نیت شما جلب رضایت خداوند سبحان باشد .

 

قضیه ای  که تعریف  می کنم افسانه نیست ، بلکه واقعیتی است که در  بسیاری از کتاب های تاریخ به آن اشاره شده است .

مسجد سید اصفهان، یکی از وسیع ترین ، زیبا ترین و با عظمت ترین مساجد اصفهان است . در دوران پیروزی انقلاب ، تظاهرات عظیمی در آن برپا می شد؛ و امروزه نیز تجمعات بسیار بزرگ در آن برگزار می شود. .

این مسجد عظیم، توسط حجت السلام سید محمد باقر شفتی ، احداث گردیده است. هنگامی که او این مسجد عظیم را پایه گذاری کرد؛ عده ای از او پرسیدند: ( تو بسیار فقیر و تنگ دست بودی ، چگونه توانستی این مسجد عظیم را احداث کنی)

او در پاسخ گفت :

( زمانی که قحطی آمد و مردم برای زنده ماندن خود گوشت مردار و گوشت گربه و ... را می خوردند . ؛ من هم مانند دیگران از شدت گرسنگی و قحطی در حال مرگ بودم . تمامی آن چه را که پس انداز کرده بودم  . در دست گرفتم و به نانوایی مراجعه کردم؛ تا بتوانم یک قرص نان بخرم . جمعیت انبوهی در جلوی نانوایی تجمع کرده بودند و من پول و پس اندازم را دادم و یک قرص نان خریدم . وقتی که به خانه باز می گشتم سگ ماده ای را دیدم که روی زمین افتاد بود و پستان هایش از شدت گرسنگی خشکیده بود ، بچه هایش هم در حال مردن بودند . من با خود اندیشیدم؛ اگر من بمیرم فقط یک نفر هستم؛ اما این سگ ماده، چندین توله دارد و اگر بمیرد . همه  توله هایش نیز خواهند مرد . بنا بر این برای رضای خدا نان را خرد کردم؛ و در جلوی سگ گذاشتم. ایستادم و نگاه کردم ببینم چه می شود.

 

سگ ماده، نان را خورد؛ و پستانش بزرگ شد؛ و توله هایش شروع به شیر خوردن کردند . در همان لحظه دیدم که سگ ماده سرش را به سوی آسمان بلند کرد؛ و من احساس کردم که این سگ ماده، مرا دعا می کند .

به خانه ام آمدم  و به سمت قبله خوابیدم و پارچه ای روی سرم کشیدم. دعاهایی خواندم و شهادتین را گفتم .

حدود یک ساعتی گذشت . فردی آمد و در زد و پرسید: آیا شما سید شفتی هستید . ؟ گفتم بله .

گفت : من تاجرهستم. یک کشتی پارچه  از هندوستان آورده بودم؛ و نذر کردم؛ اگر به  سلامت رسیدم و پارچه ها را فروختم؛ مبلغ بیست تومان آن را به شما بدهم.

 اکنون آمده ام که نذر خود را اداء کنم؛ و این مبلغ پول را به شما بدهم . من بسیار شگفت زده شدم؛ زیرا بیست تومان پول، مبلغ بسیار هنگفتی بود؛ که هرگز در خواب هم ندیده بودم . از او پرسیدم: با این همه پول چه کنم؟ او پیشنهاد کرد؛ من بخشی از این پول را در بر دارم؛  و مابقی آن را به عنوان  مشارکت در واردات پارچه به خودش تحویل بدهم. یعنی در سود و زیان آن شریک شویم. من این پیشنهاد را پذیرفتم .

آن فرد در هر مرتبه ای که از هندوستان پارچه می آورد؛ مبالغ هنگفتی پول به من می داد.

من تصمیم گرفتم با پول هایی که از این طریق به دست می آورم ؛ در محله ی «بید آباد» زمین های وسیعی را جهت احداث مسجد خریداری کنم؛ بنا بر این مسجد مذکور را از این طریق احداث کردم ).

     من فقط یک قرص نان به سگ ماده ای دادم؛ اما خداوند متعال برکات عظیمی به من مرحمت کرد.

 

برای آگاهی بیشتر از تاریخچه مسجد سید اصفهان و زندگی نامه حجت الاسلام  سید شفتی بر روی (( ادامه مطلب )) کلیک کنید .